Een nieuw continent, nieuwe kansen.

We hebben het een tijdje af laten weten, al dat geblog enzo. Het kostte ons te veel tijd en we hadden er niet zo veel zin in. Maar nu zijn we aangekomen in een nieuw continent, dus gaan we het maar weer eens proberen.

De vlucht van Santiago de Chile verliep voorspoedig en er was eigenlijk niets op aan te merken. Na het ophalen van de bagage even door de douane. Lijkt makkelijker dan het is. In Nieuw Zeeland zijn ze namelijk nogal streng. Niet op drugs, maar op fruit en zand op je schoenen. De knoflook die ik had werd afgenomen. En ook de schoenen van Hester kregen een extra schoonmaakbeurt. Er zat namelijk veel te veel zand op. Na door de eerste check te zijn gegaan moest Hester haar tas weer op de grond zetten. Een vrolijk kwispelende beagle kwam netjes naast haar tas zitten. Het was geen drugshond, maar een fruit-hond. Levensgevaarlijk dat fruit. Gelukkig zat er niets in onze tas. Er hadden wel appels ingezeten, en daar reageerde de hond op. Dus we konden door. In de hal aangekomen hebben we het nummer van het hostel gebeld. En tien minuten later stond het busje met de eigenaar voor de deur om ons naar het hostel te brengen. Het hostel was prima in orde en we hebben daar prima geslapen.

De volgende dag hebben we weer het vliegtuig genomen. Naar Frans-Polynesië dit keer. We waren namelijk toe aan een beetje vakantie. Reizen is best vermoeiend en soms moet je dan even bijkomen. Aangezien Frans-Polynesië “op de route” lag konden we er best een weekje verblijven. Ook deze vlucht verliep zonder problemen. We kregen zelfs champagne bij ons avondeten. Dit zouden alle airlines moeten doen. En bloemen in ons haar (voor Hester) :D

Aangekomen op Tahiti moesten we bij ons hostel voor de eerste nacht zien te geraken. Het was een beetje moeilijk, want het adres klopte niet en de taxie chauffeuse wist niet waar het was. We hebben het toch gevonden en ook hier was het prima vertoeven.

De volgende ochtend weer vroeg op om de boot te nemen naar Moorea. De medewerker van het hostel was zo vriendelijk om ons naar de boot te brengen. We waren net op tijd. We hadden ons vergist in de tijd door het tijdsverschil.

Op Moorea de bus genomen naar ons huisje .We haddennamelijk bij een mevrouw een huisje gehuurd (het Hilton was te duur, 500 euro per nacht) voor een week. Een prima locatie voor een prima prijs. En met keuken. Dat is namelijk een pre voor ons. Als je zelf kan koken druk je de prijs van het verblijf aanzienlijk. Aangekomen bij ons huisje en ons geïnstalleerd. Gelijk boodschappen gedaan voor de hele week en daarna na de echte Polynesische lunch gegaan. Het echt heel lekker, met veel kokosmelk. Dat zit overal in.

De rest van de week hebben we elke dag gesnorkeld. Mooi om te zien. Maar er was heel veel dood koraal. Er is twee of drie jaar geleden een orkaan geweest en die heeft alles vernietigd. Het koraal is nu weer aan het aangroeien en sommige plekken zijn dan ook mooier dan de andere.

Ook hebben we een auto gehuurd om een even het hele eiland rond te rijden (62km) en zijn we naar een uitkijkpunt gegaan op een berg. Schitterend. Al dat blauwe water, de witte stranden en de palmbomen. Het is echt een paradijs. De mensen zijn vriendelijk en hebben het beste met je voor. De temperatuur is ook goed. Tussen de 26 en de 30 graden. Het is er wel vochtig. Maar daar valt mee te leven.

Hester heeft een dolfijnen en walvis tour gedaan. Ze heeft humpback whales gezien en ook dolfijnen. Daarna heeft ze roggen gevoerd en kleine haaien gezien. Ze heeft het heel erg leuk gehad tijdens die tour.

Ik heb wat anders gedaan. Ik heb sinds lange tijd weer eens gedoken. Het was een leuke duik naar 25meter. Daar heb ik haaien, schildpadden, inktvissen en dolfijnenn gezien. Geweldig.

Nu zitten we in het intercontinental hotel onze tijd te verzitten. We moeten namelijk 4 uur door zien te komen voordat onze vlucht naar Auckland vertrekt. Maar gelukkig is er een zwembad, strand en bar. Dus we vermaken ons wel.

Het is jammer dat we nu al weer weg moeten hier we hebben het hier ontzettend naar onze zin gehad. En met spijt nemen we afscheid van deze schitterende plek. Als jullie eens wat geld over hebben, dan is dit een aanrader!!

Groetjes Harm en Hester!